Punjabi
Punjabi wordt gesproken in Zuid-Pakistan (West-Punjab) en Noord-India (Oost-Punjab).Het aantal sprekers wordt geschat tussen de 80 en 100 miljoen in 2013, afhankelijk van welke talen en dialecten tot de taal worden gerekend . Punjabi behoort tot de Indo-Arische taalfamilie (subgroep van de Indo-Europese taalfamilie).
Klanken
Het Punjabi kent 10 klinkers ; ie,ee, i (pit), è (crème), stommeling e (gedoe),aa, oe (good), oe (voet), oo (boot), o (zone). Elke klinker heeft ook een variant die door de neus wordt uitgesproken.
Naast deze klinkers heeft het Punjabi 36 medeklinkers. Een aantal zijn in het Nederlands bekend ; p,b,t,d,m, f, w,n,s,z,r, j,k, g (goal), g, (goed), ch (toch),h, (tongpunt),l,ng,nj (oranje),sj (sjaal), tsj, dzj. De overige medeklinkers zijn een variant van de gegeven medeklinkers. Voor het gehele overzicht zie de officiele talenpagina van het Punjabi
In het Punjabi is toonhoogte van een woord erg belangrijk. Een andere toon in een woord, kan zorgen voor een andere betekenis.
In het Punjabi bestaan er meestal maar 2 medeklinkercombinaties. Op het woordeinde is twee medeklinkers het toegestane maximum.
In de lager opgeleide gebieden worden consonantclusters aan het begin van het woord versimpeld door het invoegen van de klinkers /i/ en /a/ .
Grammatica (samenvoeging van morfologie en syntaxis)
Bij de zelfstandig naamwoorden wordt onderscheid gemaakt tussen mannelijk en vrouwelijk, enkelvoud en meervoud en verschillende naamvallen. Bij levende zelfstandig naamwoorden komt het natuurlijk geslacht overeen met het grammaticaal geslacht, bijvoorbeeld moeder = vrouwelijk. Voor niet levende zelfstandig naamwoorden moet het geslacht dus uit het hoofd worden geleerd. Het werkwoord staat in het Punjabi altijd aan het eind van de zin en past zich aan aan het onderwerp of het object in de zin. Het duidelijkste verschil met het Nederlands is dat er in het Punjabi een hulpwerkwoord wordt gebruikt voor de onvoltooid tegenwoordige tijd.
In het Punjabi wordt er beperkt gebruik gemaakt van lidwoorden.
Voor meer informatie over de werkwoorden zie de officiële talenpagina van het Punjabi.
Het Punjabi heeft een zinsvolgorde met onderwerp -lijdend voorwerp- werkwoord. Deze volgorde word ook in andere zinstypes toegepast, zoals vraagzinnen. Ook het Nederlands maakt gebruik van deze zinsconstructie, hoewel de meeste zinnen lijdend voorwerp en werkwoord omgedraaid.
Voor uitgebreide informatie over de grammatica en zinsontwikkeling van het Punjabi, zie de officiële talenpagina.
Omgangsvormen
Er is momenteel geen informatie beschikbaar over de omgangsvormen in het Punjabi.
Taalverwerving door kinderen
Helaas is er geen onderzoek bekend naar de verwervingsvolgorde van het Punjabi bij kinderen. Er wordt vanuit gegaan dat Punjabi als moedertaal ongeveer de universele stadia zullen volgen, als beschreven in het algemene verwervingsschema.
Taalstoornis of niet?
Helaas is er geen onderzoek bekend naar taalstoornissen bij Punjabi-sprekende kinderen. Het Nederlands en Punjabi zijn zeer verschillende talen, wat voor problemen in de transfer kan zorgen. Problemen hiermee in het Nederlands hoeven dus geenszins op een taalontwikkelingsstoornis te wijzen.
In het Nederlands wordt gebruik gemaakt van een aantal klanken dat het Punjabi niet kent. Deze kunnen voor problemen zorgen : /v/ (vier), /h/ (hand), /r/ (raam) /u/ (put), /uu/ (huur), /a/ (bad), /eu/ (reus), /ij/ (tijd) en de /ui/ (buit). Het Punjabi heeft meestal maar twee medeklinkers achter elkaar, wat voor problemen kan zorgen in woorden zoals ‘schreef’ en ‘herfst’.
Tevens kunnen er problemen zijn in het vormen van woorden bij meervouden van zelfstandig naamwoorden en het aanleren van het geslacht van de zelfstandig naamwoorden. Daarnaast kan het toevoegen van het hulpwerkwoord in de tegenwoordige tijd en de plaatsing van het hulpwerkwoord die in het Nederlands vóór het hoofdwerkwoord komt en niet erachter (zoals in het Punjabi) problemen geven.
De woordvolgorde in de zin kan voor moeite zorgen en het verplicht gebruiken van het onderwerp in de zin. Ook de voorzetsels kunnen op een verkeerde plaats staan in de zin.
In het Punjabi wordt er beperkt gebruik gemaakt van lidwoorden, de kans is dus groot dat ze deze in het Nederlands ook weg laten.
Voor meer uitgebreide informatie over Punjabi verwijzen we je naar de eigen pagina van deze taal. Deze is te vinden onder "Overzicht talen".
Punjabi wordt gesproken in Zuid-Pakistan (West-Punjab) en Noord-India (Oost-Punjab).Het aantal sprekers wordt geschat tussen de 80 en 100 miljoen in 2013, afhankelijk van welke talen en dialecten tot de taal worden gerekend . Punjabi behoort tot de Indo-Arische taalfamilie (subgroep van de Indo-Europese taalfamilie).
Klanken
Het Punjabi kent 10 klinkers ; ie,ee, i (pit), è (crème), stommeling e (gedoe),aa, oe (good), oe (voet), oo (boot), o (zone). Elke klinker heeft ook een variant die door de neus wordt uitgesproken.
Naast deze klinkers heeft het Punjabi 36 medeklinkers. Een aantal zijn in het Nederlands bekend ; p,b,t,d,m, f, w,n,s,z,r, j,k, g (goal), g, (goed), ch (toch),h, (tongpunt),l,ng,nj (oranje),sj (sjaal), tsj, dzj. De overige medeklinkers zijn een variant van de gegeven medeklinkers. Voor het gehele overzicht zie de officiele talenpagina van het Punjabi
In het Punjabi is toonhoogte van een woord erg belangrijk. Een andere toon in een woord, kan zorgen voor een andere betekenis.
In het Punjabi bestaan er meestal maar 2 medeklinkercombinaties. Op het woordeinde is twee medeklinkers het toegestane maximum.
In de lager opgeleide gebieden worden consonantclusters aan het begin van het woord versimpeld door het invoegen van de klinkers /i/ en /a/ .
Grammatica (samenvoeging van morfologie en syntaxis)
Bij de zelfstandig naamwoorden wordt onderscheid gemaakt tussen mannelijk en vrouwelijk, enkelvoud en meervoud en verschillende naamvallen. Bij levende zelfstandig naamwoorden komt het natuurlijk geslacht overeen met het grammaticaal geslacht, bijvoorbeeld moeder = vrouwelijk. Voor niet levende zelfstandig naamwoorden moet het geslacht dus uit het hoofd worden geleerd. Het werkwoord staat in het Punjabi altijd aan het eind van de zin en past zich aan aan het onderwerp of het object in de zin. Het duidelijkste verschil met het Nederlands is dat er in het Punjabi een hulpwerkwoord wordt gebruikt voor de onvoltooid tegenwoordige tijd.
In het Punjabi wordt er beperkt gebruik gemaakt van lidwoorden.
Voor meer informatie over de werkwoorden zie de officiële talenpagina van het Punjabi.
Het Punjabi heeft een zinsvolgorde met onderwerp -lijdend voorwerp- werkwoord. Deze volgorde word ook in andere zinstypes toegepast, zoals vraagzinnen. Ook het Nederlands maakt gebruik van deze zinsconstructie, hoewel de meeste zinnen lijdend voorwerp en werkwoord omgedraaid.
Voor uitgebreide informatie over de grammatica en zinsontwikkeling van het Punjabi, zie de officiële talenpagina.
Omgangsvormen
Er is momenteel geen informatie beschikbaar over de omgangsvormen in het Punjabi.
Taalverwerving door kinderen
Helaas is er geen onderzoek bekend naar de verwervingsvolgorde van het Punjabi bij kinderen. Er wordt vanuit gegaan dat Punjabi als moedertaal ongeveer de universele stadia zullen volgen, als beschreven in het algemene verwervingsschema.
Taalstoornis of niet?
Helaas is er geen onderzoek bekend naar taalstoornissen bij Punjabi-sprekende kinderen. Het Nederlands en Punjabi zijn zeer verschillende talen, wat voor problemen in de transfer kan zorgen. Problemen hiermee in het Nederlands hoeven dus geenszins op een taalontwikkelingsstoornis te wijzen.
In het Nederlands wordt gebruik gemaakt van een aantal klanken dat het Punjabi niet kent. Deze kunnen voor problemen zorgen : /v/ (vier), /h/ (hand), /r/ (raam) /u/ (put), /uu/ (huur), /a/ (bad), /eu/ (reus), /ij/ (tijd) en de /ui/ (buit). Het Punjabi heeft meestal maar twee medeklinkers achter elkaar, wat voor problemen kan zorgen in woorden zoals ‘schreef’ en ‘herfst’.
Tevens kunnen er problemen zijn in het vormen van woorden bij meervouden van zelfstandig naamwoorden en het aanleren van het geslacht van de zelfstandig naamwoorden. Daarnaast kan het toevoegen van het hulpwerkwoord in de tegenwoordige tijd en de plaatsing van het hulpwerkwoord die in het Nederlands vóór het hoofdwerkwoord komt en niet erachter (zoals in het Punjabi) problemen geven.
De woordvolgorde in de zin kan voor moeite zorgen en het verplicht gebruiken van het onderwerp in de zin. Ook de voorzetsels kunnen op een verkeerde plaats staan in de zin.
In het Punjabi wordt er beperkt gebruik gemaakt van lidwoorden, de kans is dus groot dat ze deze in het Nederlands ook weg laten.
Voor meer uitgebreide informatie over Punjabi verwijzen we je naar de eigen pagina van deze taal. Deze is te vinden onder "Overzicht talen".
