Zoeloe in het kort
Het Zoeloe (ook wel Zulu of Zunda genoemd) is een taal van de Zoeloes met ongeveer 12 miljoen sprekers. De meerderheid van deze bevolkingsgroep leeft in Zuid-Afrika, voornamelijk in de provincie KwaZoeloe-Natal, deze bevindt zich in het oosten van het land (zie Figuur 1). Het Zoeloe behoort net als het Xhosa, Swazi en Ndbele tot de Ngunitalen, die weer een onderdeel zijn van de Bantoetalen. Deze talen vertonen veel overeenkomsten wat betreft de zinsbouw en grammatica, omdat deze onderling sterk verwant zijn. Na de Apartheid in het begin van de jaren ’90 werd het Zoeloe een van de elf officiële talen in Zuid-Afrika, deze taal wordt door 22,7% van de bevolking gesproken. In mindere mate wordt het Zoeloe ook gesproken in Zimbabwe, Lesotho, Malawi, Mozambique en Swaziland. De betekenis van de benaming van deze taal is: ‘hemel’ of ‘lucht’. Veel Zoeloes spreken zelf ook nog andere talen, zoals het Engels, Afrikaans of Portugees. Het Zoeloe kent vier verschillende dialecten: KwaZoeloe-Natal Zoeloe, Transvaal Zoeloe, Qwabe en Cele.
██ 0-20%
██ 20-40% ██ 40-60% ██ 60-80% ██ 80-100% Figuur 1. Het percentage van de bevolking in Zuid-Afrika dat Zoeloe spreekt (bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Zoeloe_(taal).). Het Zoeloe maakt gebruik van het Romeinse of Latijnse alfabet. Dit is hetzelfde alfabet als in het Nederlands wordt gebruikt en bestaat uit 26 letters. Vóór de 19e eeuw was het Zoeloe uitsluitend een gesproken taal. Sommige letters in het Zoeloe hebben een andere uitspraak dan in het Nederlands. De letters C, Q en X geven de typische klikklanken van het Zoeloe weer. In Tabel 1 is het alfabet in het Zoeloe weergegeven met de daarin de uitspraak en eventuele opmerkingen bij de verschillende letters. |