Verwerving
Fonologie
De verwerving van de fonologie van het Indonesisch is redelijk universeel en verschilt daarom niet veel van het Nederlands, zie het schema. Wel is de ‘trill’ of rollende /r/ vaak de lastigste medeklinker om te verwerven voor Indonesische kinderen. Morfologie De verwerving van complete woorden kan relatief laat voorkomen. Dit komt omdat het Indonesisch niet veel monosyllabische woorden kent, en er daarom een groter beroep wordt gedaan op het werkgeheugen van het jonge kind om tot een woord te komen. Bijvoorbeeld melk = su-su en boek = buku. Over het algemeen starten kinderen met één lettergreep, waarbij de laatste lettergreep als eerste wordt gebruikt. De verwervingsvolgorde van (gebonden) morfemen staat niet vast. Een hoog frequent morfeem biedt geen garantie dat dit morfeem het eerst wordt verworven. Eerder lijkt het erop dat een kind als eerste de morfemen verwerft waarmee hij aan zijn omgeving zijn directe behoeftes duidelijk kan maken in combinatie met zijn groeiende cognitieve vermogens [10]. Omdat het Indonesisch een agglutinerende taal is en er affixen aan het stamwoord moeten worden gevoegd, is het bij de verwerving hiervan mogelijk dat het kind een proto-bound morpheme (PBM) gebruikt. Dit is een niet-bestaand morfeem dat het kind gebruikt ter vervanging van echte morfemen die het nog niet kent. Een voorbeeld van een PBM is gedeeltelijke reduplicatie: susu wordt [χʋχʋχʋ] , en bobo wordt [βoβoβo]. Zodra er meer juiste morfemen verworven zijn, verdwijnt zo’n PBM vanzelf. [10]. Het belang van de morfemen blijkt ook uit een onderzoek naar foneembewustzijn bij Indonesische beginnende lezers op de basisschool [6]. Het bleek dat foneembewustzijn een bepalende factor is voor een goede lees- en spellingvaardigheid. Maar bij het lezen van multisyllabische woorden, bleek kennis van morfemen juist een belangrijke rol te spelen in het Indonesisch. Syntaxis Indonesische kinderen verwerven de passief al vroeg, zelfs al op tweejarige leeftijd. Het passief maken van een zin is een relatief eenvoudig proces in het Indonesisch en de passief wordt in het dagelijks leven ook vaak gebruikt. De actieve stem wordt gemarkeerd door me- en de passieve stem wordt gemarkeerd door di-. Hieronder volgt een voorbeeld van dit onderscheid Pragmatiek
Het blijkt dat Indonesische kinderen al vrij vroeg gevoelig zijn voor het gebruik van het Standaard Indonesisch voor formele situaties (bijvoorbeeld op school) en het gebruik van de regionale variëteit voor informele situaties. Deze stylistische variatie komt duidelijk naar voren wanneer de twee talen veel van elkaar verschillen, maar bij veel regionale variëteiten komt het vooral aan op verschillen in morfologische variabelen. Bij Indonesische kinderen in Nederland gaat de beschreven situatie niet helemaal op, daar zij van huis uit waarschijnlijk alleen een regionale taal meekrijgen en buitenshuis een heel andere taal (het Nederlands) leren [A]. |