Verwerving
De interesse in de verwerving(-svolgorde) van het Grieks is de laatste jaren toegenomen. Dit is echter voornamelijk in Griekenland het geval en daardoor publiceren veel taalkundigen in het Grieks. Uit enkele onderzoeken, waarover in het Engels is gepubliceerd, is enige informatie over de verwerving van het Grieks te vinden. Deze informatie is naast elkaar gelegd en vergeleken; helaas werd hier niet altijd een exacte leeftijd bij genoemd. Onderstaande volgorde van de verwerving van het Grieks is hier op gebaseerd.
Brabbelen en eerste woordjes Vanaf hun geboorte zijn Griekse kinderen al bezig met het maken van geluid. Op dat moment uit dit zich voornamelijk in huilgeluiden. Vanaf het moment dat de kinderen zes weken oud zijn maken ze meer gecontroleerde klankgeluiden en wanneer ze de zes maanden bereiken beginnen ze met het brabbelen. Onder brabbelen wordt verstaan dat de kinderen syllabes bestaande uit medeklinkers en klinkers vaak herhalen (denk aan ‘mamama’ of ‘dadada’. Het eerste echte woordje wordt door Griekse kinderen veelal rond of kort na hun eerste levensjaar geproduceerd (Thomas, 2010). Fonologie Geleidelijk aan ontwikkelen de kinderen hun fonologische vaardigheden zoals volwassenen deze bezitten. De kennis van de fonemen van Griekse kinderen is al rond hun vierde bijna volledig. Met dit fonemisch begrip kunnen kinderen op jonge leeftijd al op een onbewuste manier vereenvoudigde regels toepassen die hun taalproductie bepaalt (Thomas, 2010). Zo gebruiken kinderen die op een leeftijd zijn dat ze veel brabbelen een vereenvoudiging in het syllabepatroon. Ze neigen er sterk naar patronen te herhalen; zoals ‘mamama’ of ‘dadada’. Lexicon Bij het ontwikkelen van het lexicon van Griekse kinderen, blijkt dat de eerste woordjes van de kinderen holophrastic zijn, wat betekent dat één bepaald woord garant kan staan voor een hele zin. In het Grieks is hierbij ook het accent binnen het woord belangrijk. De fouten die hierin gemaakt worden, zijn te wijten aan een jonge uitspraak door de Griekse kinderen (Thomas, 2010). Morfologie Het Modern Grieks bezit een zeer complexe morfologie. Het is dan ook niet vreemd dat kinderen veel fouten maken in de morfologie. Dit zijn fouten als het vereenvoudigen van uitgangen en het overgeneraliseren van regelmatige woorden (Thomas, 2010). Het gebruik van bepaalde morfologische elementen zorgt ervoor dat de betekenis van een woord verandert. Om hier op in te spelen, leren moedertaalsprekers van de taal al van jongs af aan de verschillende morfemen die in hun taal voorkomen, zodat de prefixes en suffixes (markeerder voor tijd en meervoud) door hen correct gebruikt worden (Andreou et al., 2008). In het Nederlands is dit een ander verhaal. Daar wordt betekenis aan een zin gegeven door de manier waarop de zin geconstrueerd is, dus de volgorde van de woorden, en niet door de gebruikte morfemen. |