Transferfouten
Het Frans verschilt in enkele opzichten van het Nederlands. Hierdoor kunnen er problemen ontstaan in de fonologie, morfologie en syntaxis in de Nederlandse taal als gevolg van transfer. Als deze problemen in het Nederlands worden geconstateerd, hoeft dit dus geenszins op een taalontwikkelingsstoornis te duiden.
Fonologie De Nederlandse diftongen /ui/, /ei/-/ij/ en /ou/-/au/ zijn ongebruikelijk in het Frans. Daarnaast kent het frans de Nederlandse /g/ [x], de uitgesproken /h/, de hard uitgesproken /w/ en de glottisstop [ʔ] niet. Morfologie Werkwoorden Veel van de werkwoordinflectie is niet hoorbaar in het Frans, terwijl er in het schrift wel degelijk onderscheid wordt gemaakt tussen de werkwoordsvervoegingen. In gesproken Frans is er echter geen verschil te horen tussen de eerste, tweede en derde persoon enkelvoud en de derde persoon meervoud. Voor jonge kinderen die het schrift in het Frans nog niet beheersen, zal deze vorm van vervoeging in het Nederlands nieuw zijn. Verkleinwoorden Het verkleinsuffix, zoals dat gebruikt wordt in het woord hondje, is onbekend voor Franse moedertaalsprekers. De Fransen duiden aan dat iets klein is door het woord 'petit' voor het zelfstandig naamwoord te zetten als in ‘un petit garçon’. Nederlandse verkleinwoorden kunnen daarom lastig zijn voor kinderen met Frans als T1. Syntaxis Frans en Nederlands zijn beide analytische talen, met een SVO-woordvolgorde. De zinsvolgorde in het Frans lijkt sterk op de Nederlandse met twee belangrijke uitzonderingen. Allereerst vormt het werkwoordelijk gezegde één geheel in het Frans en staan de werkwoorden meestal bij elkaar in de zin en niet verspreid door de zin. Ten tweede hebben tijds- en plaatsbepalingen een vaste plek in de Franse zin, namelijk aan het begin of aan het einde. Het Nederlandse woord 'er' kan voor problemen zorgen, omdat het in veel semantische contexten en syntactische locaties kan worden gebruikt, en er geen duidelijke Franse tegenhanger van bestaat. Er is in het Frans wel een vertaling voor het woordje ‘er’, te weten ‘y’, maar y kan niet gebruikt worden als letterlijke vertaling van ‘er’ in het Nederlands. De fransen maken gebruik van de dubbele ontkenning ne… pas, terwijl het Nederlands een enkele ontkenning kent. Pragmatiek Op het gebied van pragmatiek worden er geen bijzonderheden verwacht. |