TOS in het Koreaans
Dyslexie
Het Koreaans is een transparante taal. Hangul, het Koreaanse schift, is fonetisch, dat wil zeggen dat elk teken maar één klank heeft. Hierdoor komt dyslexie veel minder tot uiting in het Koreaans (Wydell & Butterworth, 1999) dan in bijvoorbeeld Nederland of Engelstalige landen waar de taal een stuk minder transparant is. Een gevolg hiervan is dan ook dat er in Korea weinig onderzoek gedaan is naar dyslexie in het Koreaans. Kim & Davis (2004) hebben onderzoek gedaan bij slechte, gemiddelde en goede lezers. De participanten zijn Koreaanse kinderen van gemiddeld 11;3 jaar. In dit onderzoek wordt onder andere het lezen van non-woorden onderzocht, waarbij de kinderen de bestaande en niet-bestaande woorden hardop moesten voorlezen. Uit de resultaten blijkt dat goede Koreaanse lezers helemaal geen problemen hebben met het lezen van zowel bestaande als niet-bestaande woorden. De slechte lezers lezen 94.6% van de bestaande woorden correct op en 77.8% van de niet-bestaande woorden. SLI Er is iets meer onderzoek gedaan naar SLI bij Koreaanse één- en/of tweetalige kinderen. Hieronder staan een paar interessante studies. Lee & Gorman (2009) hebben een kleine studie gedaan naar het gebruik van partikels. Dit onderzoek is afgenomen bij slechts vier kinderen: drie bilinguale kinderen Koreaans-Engels en één monolinguaal kind Koreaans. Het eerste bilinguale kind heeft SLI (7;2), het tweede bilinguale kind is normaal ontwikkeld (7;3), het derde bilinguale kind (4;5) is ook normaal ontwikkeld en heeft dezelfde MLU als het kind met SLI en het monolinguale kind (7;3) is ook normaal ontwikkeld. In dit onderzoek is gekeken naar vier partikels: vocative (topic), nominative for person (subject), nominative for object (subject) en accusative (voorwerp/bepaling). Het eerste wat opvalt uit de resultaten (zie tabel 2) is dat het bilinguale kind geen fouten maakt met de partikels en dus beter scoort dan het monolinguale kind. Wat nog meer opvalt is dat niemand fouten maakt met het vocative partikel en dat alleen door het bilinguale MLU matched kind een paar fouten gemaakt woorden bij het nominative (persoon) partikel. Pas bij het nominative (object) en voorwerp/bepaling is er een duidelijk verschil tussen de normaal ontwikkelende kinderen en het SLI kind. Het SLI kind heeft weinig correct bij het nominative (object) partikel en helemaal niets correct bij het voorwerp/bepaling partikel. Figuur 2: Gebruik van partikels in spontane spraak bij verschillende Koreaanse kinderen (Figuur 1, Lee & Gorman, 2009)
Kim (2012) heeft onderzoek gedaan naar non-woorden bij bilinguale kinderen Koreaans-Engels met en zonder SLI van gemiddeld 4;8 jaar. Uit dit onderzoek komt naar voren dat de kinderen met SLI zowel in het Engels als in het Koreaans slechtere resultaten haalden dan de normaal ontwikkelende kinderen. Ook blijkt dat voor beide groepen hoe meer syllaben hoe meer fouten ze maken. Hwang (2012) heeft onderzoek gedaan naar het herhalen van zinnen bij Koreaanse kinderen van 5 á 6 jaar oud met SLI. De kinderen met SLI herhalen zinnen minder vaak correct dan normaal ontwikkelende kinderen van dezelfde leeftijd. Er was echter geen verschil gevonden tussen de SLI-kinderen en jongere kinderen met dezelfde taalvaardigheid. |