TOS in het Turks
Er zijn nog niet veel onderzoeken naar taalontwikkelingsstoornissen in het Turks gedaan. De meeste studies hebben de taalontwikkeling van tweetalige TOS-kinderen onderzocht. Uit het onderzoek van Babur, Rothweiler & Kroffke (2007) kwam naar voren dat kinderen (N = 2) met een taalontwikkelingsstoornis duidelijk minder morfemen produceren dan kinderen met een normale taalontwikkeling (NO) (N = 2). Het foutenpercentage bij het gebruik van de naamwoordsmorfologie lag bij kinderen met een TOS significant hoger dan bij de NO-kinderen (15% vs. 1.5%). Kinderen met een TOS hebben ook in syntactische casuscontexten omissiefouten gemaakt. Bij NO-kinderen daarentegen was dit niet geobserveerd.
In een studie van Topbas (2006) worden de resultaten van 70 Turks sprekende kinderen met een gestoorde fonologie (4;0 – 8;0) met de resultaten van 665 Turks sprekende, fonologisch normaal ontwikkelende kinderen (1;3 – 8;0) vergeleken. Voor de analyse is de ‘Turkish Articulation and Phonology Test – SST’ gebruikt. Deze bestaat uit een benoemingstaak en een analyse van het fonologisch proces. Kinderen met een gestoorde fonologie hebben een significant lager percentage op correct uitgesproken consonanten gescoord dan fonologisch normaal ontwikkelende kinderen (62.74% vs. 93.25%). Uit de kwantitatieve analyse is naar voren gekomen dat fonologisch gestoorde kinderen merendeels problemen ondervinden bij het produceren van wrijfklanken en de [l] en de [r], die door fonologisch normaal ontwikkelende kinderen als laatst worden verworven. Samenvattend kan worden geconcludeerd dat kinderen met een gestoorde fonologie zich als jonge, fonologisch normaal ontwikkelende kinderen gedragen. Voorbeelduitingen Onderstaand enkele voorbeelden van Turkssprekende kinderen met een TOS (leeftijden tussen haakjes achter de uitingen). Let op, deze kinderen zijn meertalig (Turks & Duits). Bron: Rothweiler, Chila en Babur (2010)
|