Japans in het kort
Het Japans (日本語, Nihongo) kent ongeveer 127 miljoen sprekers en wordt gesproken in Japan en door immigranten in onder andere Peru, de Verenigde Staten en Brazilië. Het Japans is deels syllabisch (elke lettergreep heeft een eigen symbool) en bestaat deels uit woordschrift. De ruim 2.000 woordtekens zijn allemaal afkomstig vanuit het Chinees. Een strikt woordschrift is voor het Japans echter niet mogelijk, omdat het Japans een agglutinerende taal is. Dit houdt in dat het Japans vele verbuigingen kent, omdat er reeksen suffixen (achtervoegsels) aan een woord toegevoegd kunnen worden. Naamwoorden worden meestal met een Chinees karakter geschreven en de verbuigingen worden door het syllabeschrift Hiragana of door het syllabeschrift Katakana geschreven. Een voorbeeld is het werkwoord Miru (zien). Mi wordt weergegeven met een Chinees karakter 見 en ru wordt weergeven met een karakter van het Hiragana る: 見る.
Het volledige Japanse schrift bestaat uit de volgende schrijfmethoden:
Afbeelding 1: Het Hiragana Afbeelding 2: Het Katakana
Afbeelding 3: Het Kanji
Afbeelding 4: Het Romaji
Een zeer opmerkelijk verschil met het Nederlands is, dat het Japanse schrift geen spaties kent. Alle karakters worden achter elkaar geschreven. De zinnen worden wel van elkaar gescheiden door een punt. In gesproken taal zijn er wel individuele 'woorden' te herkennen, maar het begrip ‘woord’/'lexeem' bestaat niet in het Japans. Dit heeft tot gevolg dat een zin geschreven wordt als één woord.
Overeenkomst met andere talen Het Japans lijkt alleen op het grammaticaal vlak veel op het Koreaans. Met andere talen zijn er geen duidelijke overeenkomsten op grammaticaal gebied. Er zijn wel structurele gelijkenissen met de Altaïsche talen (o.a. Mongools en het Turks) maar ook zijn er ontleningen te vinden uit de Austronesische talen (o.a. het Maleis en Polynenisch). Door de handelscontacten tussen de Japanners en Nederlanders vanaf 1600 zijn er een aantal Nederlandse woorden in het Japans beland:
|