Ivriet in het kort
Het Modern Hebreeuws wordt ook wel het Ivriet genoemd. Deze taal wordt in Israël door vijf miljoen mensen gesproken en ook door veel joden wereldwijd. Naast het Hebreeuws is ook het Arabisch een veel gesproken taal in Israël. Het Hebreeuws is ongeveer 1700 jaar niet gebruikt als omgangstaal. De Joden spraken in 536 voor Christus geen Hebreeuws meer, maar Aramees, een taal die verwant is aan het Hebreeuws. Het Hebreeuws werd een heilige taal, een taal die voornamelijk gebruikt werd in de tempel, in de synagoge en voor het gebed. Zoals het Hebreeuws in die tijd gebruikt werd, is te vergelijken met het Latijn, deze taal stierf ook als omgangstaal, maar werd wel gebruikt in de diensten binnen de Rooms Katholieke Kerk. Tegenwoordig is het Modern Hebreeuws een levende taal, een taal die gebruikt wordt binnen universiteiten, media, boeken en tijdschriften en een taal die ook gesproken wordt binnen de Knesset (het Israëlisch parlement). De herleving van het Hebreeuws is tot stand gebracht door Eliëzer ben-Yehuda. Hij heeft ervoor gezorgd dat het Hebreeuws één van de drie officiële talen van Palestina werd. Hij ontwikkelde nieuwe, moderne woorden. Dit waren woorden die niet uit de Thora (het Oud Hebreeuws) afgeleid konden worden, zoals het woord voor telefoon. Hij introduceerde deze woorden in kranten die hij zelf schreef en uitbracht. De ontwikkeling van het Modern Hebreeuws ging niet zonder vallen en opstaan. Eliëzer ben-Yehuda heeft veel tegenspoed gekend. Sommige Joden vonden het gebruik van het Hebreeuws voor wereldse zaken godslastering. In 1948 werd het Modern Hebreeuws de officiële taal van de staat Israël.
Het Modern Hebreeuws (hierna Hebreeuws genoemd) is een Semitische taal, die van rechts naar links geschreven wordt. Semitische talen zijn talen die voornamelijk in het Midden-Oosten gesproken worden. Naast het Modern Hebreeuws zijn Modern Aramees en het Modern Arabisch voorbeelden van Semitische talen. Het schriftHet Hebreeuws wordt van rechts naar links geschreven. Het Hebreeuws kent twee alfabetten, één voor gedrukte teksten en één voor handgeschreven teksten. Het schrift bestaat uit 22 medeklinkers en de klinkers zijn vervangen door klanktekens. Elke letter staat ook voor een getal, maar tegenwoordig worden getallen weergegeven door cijfers, zoals wij ze ook kennen. Er wordt in het Hebreeuws onderscheid gemaakt tussen “plene spelling” (spelling zonder vocalen en diakritische tekens) en gevocaliseerde spelling. De “plene spelling” wordt vaker gebruikt dan de gevocaliseerde spelling. Kinderboeken, gedichten en boeken voor beginnende lezers maken altijd gebruik van diakritische tekens. De afbeelding hieronder geeft de 22 consonanten van het Hebreeuws alfabet weer. Sommige consonanten, zoals de Mem, hebben twee schrijfwijzen, dit is afhankelijk van de plaats in het woord. De linker schrijfwijze is de schrijfwijze die wordt gebruikt aan het eind van het woord. Omdat het Hebreeuws van rechts naar links geschreven wordt, is ook het alfabet van rechts naar links. De Alef is dus de eerste letter van het alfabet en de Tav de laatste. Figuur 1: het Hebreeuwse alfabet (Verrijp & Willems, 2014)
Het Hebreeuwse alfabet heeft geen geschreven vocalen. Door gebruik te maken van punten en strepen (diakritische tekens) bij de letters worden de vocalen duidelijk gemaakt. |