Hindi in het kort
Hindi is de primaire officiële taal van India en wordt door minstens 45% van de Indiërs gesproken. Daarnaast wordt de taal ook gesproken in grote taalgemeenschappen buiten India, zoals: Nepal, Pakistan, Singapore, Maleisië, Burma, Mauritius, Trinidad, Guyana, Oost en Zuid Afrika.
Het is onduidelijk hoeveel sprekers van het Hindi er precies zijn, maar het heeft de derde plek veroverd op de wereldranglijst, na het Engels en het Chinees (Shukla, 2006). Het Hindi is een Indo-Europese taal en heeft de volgende classificatie (Lewis, 2009): Indo-Europees Indo-Iraans Indo-Arisch Westelijk Hindi Hindoestani Hindi Het verschil tussen Hindi en Urdu Het Hindi en Urdu zijn officieel twee verschillende talen die ontstaan zijn uit het Hindoestaans: het Khari boli dialect. Ze worden echter vaak gezien als twee varianten van één taal. Wanneer er gekeken wordt naar de grammatica en basis vocabulaire van de twee talen, zijn ze bijna gelijk. De vervoegingen van werkwoorden, de achtervoegsels en naamwoorden in het dagelijkse taalgebruik bijvoorbeeld zijn identiek. Er zijn wel verschillen te vinden in het gebruik en de uitspraak van de talen, maar deze zijn minimaal (Barz, 1979). Het grootste verschil tussen de twee talen is op schriftelijk gebied: waar het schrift van Hindi is gebaseerd op Sanskriet, is dat van Urdu gebaseerd op het Arabisch en Perzisch schrift. Wat betreft het literair gebruik liggen de talen daardoor ver uit elkaar (Masica, 1993). Wat betreft het dagelijks taalgebruik echter, zal een spreker van het Urdu alleen een nieuw schrift en wat nieuwe woorden hoeven te leren om standaard Hindi te kunnen lezen, schrijven en spreken en andersom (Barz, 1979). Bij de opzet van deze Wikisite is er een nadruk gelegd op (de verwerving van) gesproken taal, om bruikbare informatie voor logopedisten, klinisch linguïsten en andere geïnteresseerden weer te geven. Er zal daarom ook vooral op de gesproken aspecten ingegaan worden van het Hindi en Urdu. Omdat de gesproken talen een gelijke grammatica en syntaxis hebben en voor een groot gedeelte een gelijk vocabulaire, zal bij grote delen van deze Wiki gesproken worden over beide talen en worden deze verder benoemd als ‘Hindi-Urdu’. Deze gedeelten zijn dan ook gelijk op de pagina van het Hindi en op die van het Urdu. De algemene informatie, conclusie en aanbevelingen zijn wel voor de talen apart weergegeven. Dialecten en verschil spreektaal/schrijftaal De sprekers van Hindi in India kunnen ruwweg onderverdeeld worden in zes groepen: 1) moedertaalsprekers van standaard Hindi; 2) sprekers van Hindi met als moedertaal een dialect van het Hindi; 3) sprekers van Hindi met als moedertaal een andere Indo-Arische taal is, zoals het Panjabi, Gujarati en Bengali; 4) sprekers van Hindi met als moedertaal een Dravidische taal, zoals het Tamil, Telugu of een andere niet Arische taal; 5) moedertaalsprekers van het Urdu; 6) sprekers van Hindi met als moedertaal Engels (Nespital, 1990). Een overweldigende meerderheid van de Hindi sprekers valt onder de tweede groep: de moedertaal is een (plattelands of stedelijk) dialect van het Hindi. Binnen deze regionale varianten van het Hindi is er een grote variatie in spreektaal afhankelijk van educatie en sociaaleconomische status. Dit resulteert in sociolecten. Daarnaast kan er een onderscheid gemaakt worden tussen formeel en informeel Hindi. De formele variant wordt gebruikt binnen educatie, literatuur en film en de informele variant voor alledaags taalgebruik (zoals bij bedienden en kinderen) (Shukla, 2006). Schriftsysteem Standaard Hindi wordt over het algemeen geschreven in het Devanāgari schrift, net als het Sanskriet. De tekens worden hierbij van links naar rechts geschreven en hangen aan een horizontale dwarsbalk. Het is een fonetisch schrift, bestaande uit 33 medeklinkers en 11 klinkers (Shapiro, 2003). Tevens is het schrift syllabisch, in de zin dat er verschillende tekens zijn voor klinkers die een syllabe op zichzelf vormen en voor klinkers die onderdeel zijn van een syllabe (McGregor, 1977). |