Fonologie
Medeklinkers
Tabel 1. Medeklinkers in Bahasa Indonesia. De grijze kolommen zijn stemloze klanken [7]
Vanwege het feit dat het Indonesisch voor velen niet de moedertaal is, bestaat er regionale variatie in de uitspraak van het Indonesisch. Als gevolg hiervan is er nog geen standaarduitspraak ontwikkeld. In tabel 1 staan de medeklinkers van het Indonesisch vermeld. Hieronder staan de uitspraken die afwijken van het Nederlands op een rijtje. Tabel 2. De uitspraak van enkele Indonesische medeklinkers [4]
De /r/ is afwijkend van het Nederlands omdat het met de tongpunt en rollend moet worden gearticuleerd. Ook afwijkend is de glottisslag /ʔ/ . In het Nederlands hoor je deze klank bij woorden die beginnen met een klinker (en bij.v. tussen de twee e-klanken in mee-eten), dit is in het Indonesisch niet anders. Op het eind van een woord is de glottisslag in het Indonesisch echter betekenisonderscheidend (spelling: k), maar vervanging door de [k] komt regelmatig voor. Verder zijn er een aantal medeklinkers die alleen in leenwoorden voorkomen (f, š , x, z). Niet elke moedertaalspreker van het Indonesisch kan al deze klanken uitspreken. Zo zal een /f/ vaak eerder als [p] uitgesproken worden [4]. Klinkers Er zijn vijf pure klinkers in het Indonesisch (i, e, a, o, u) en de schwa /ə/. In tegenstelling tot het Nederlands is klinkerlengte niet distinctief, er is geen onderscheid zoals bijvoorbeeld bot en boot. Wel zijn de /o/ en /e/ bij een open eindlettergreep langer dan bij een gesloten lettergreep. De /a/ wordt standaard uitgesproken als een klank tussen de ‘a’ in tak en taak in. Het gegeven dat het Indonesisch geen distinctieve klinkerlengte kent en het Nederlands wel kan problemen geven bij het meertalige kind. Verder wordt de /u/ uitgesproken als de ‘oe’ in doen. Naast deze klinkers zijn er nog drie tweeklanken: ai, au en oi [4]. Lettergrepen en klemtoon Woorden zijn bijna altijd bi- of multisyllabisch. Lettergrepen hebben een simpele structuur met duidelijke grenzen. De meeste lettergrepen hebben een CV of CVC structuur. De klemtoon zit op de voorlaatste of laatste lettergreep van het woord [6]. Een verschil met het Nederlands is dat woordaccent niet betekenisonderscheidend is. Er komen dus geen paren voor als vóórkomen en voorkómen [4]. |