Fonologie
De fonologie van het Egyptisch Arabisch is beschreven in tabel 1.
Bron: Omar & Nydell (1973).
Onbekende klanken voor het Nederlands: Het Egyptisch kent veel emfatische consonanten, dit zijn, in het schema, de letters met een punt onder de letter. Deze klanken worden doffer uitgesproken dan de niet-emfatische variant. Het Nederlands kent deze emfatische letters niet. Ook komt er een stemband-klik voor in de spraak. De /w/ wordt in het Egyptisch anders uitgesproken dan in het Nederlands. Deze klinkt meer als een Surinaamse /w/ (gevormd met beide lippen). Ook kent het Egyptisch een affricaat. Deze wordt uitgesproken als de Engelse /j/ in het woord 'jeans''. Het Egyptisch wordt gekenmerkt door zijn strakke syllabestructuur.Er kunnen niet meer dan twee consonanten na elkaar voorkomen in de spraak. Dit maakt het voor Egyptenaren moeilijk om sommige Nederlandse woorden uit te spreken, te denken aan "Amsterdam". Dit zal vaak uitgesproken worden als 'Ammisterdam'. Bekende klanken voor het Nederlands: Het Egyptisch maakt net zoals het Nederlands gebruik van keelklanken. De letter /g/ zoals deze in het Nederlands uitgesproken wordt, zal waarschijnlijk ook geen probleem zijn. Hierboven hebben we het gehad over de emfatische letters, de niet-emfatische varianten van deze letters zijn geen probleem. De /š/ is ook een bekende klank in het Nederlands door de invloed van het Engels, denk hierbij aan de eerste s-klank in het woord 'chips'. Klinkers: Het Egyptisch kent 4 klinkers, /a/, /e/ /i/, /u/ . Alle hebben zij een korte en een lange variant. Wanneer de /a/ (of lange a) niet voor of na een emfatische klank staat, wordt deze uitgesproken als een Nederlandse /èè/. Als er wel een emfatische klank in de buurt staat, wordt de uitspraak meer achter in de mond uitgesproken. De /e/ klinkt zoals de Nederlandse /i/ in "mis". De lange /e/ klinkt zoals de Nederlandse lange /e/ in breed. De /u/ kan klinken als een /o/ in de omgeving van emfatische klanken. Wanneer er geen emfatische klank voor of na staat, wordt de klinker uitgesproken als een /oe/. De lange /u/ wordt uitgesproken als een lange /oe/. De /i/ en lange /i/ worden zoals in het Nederlands uitgesproken, respectievelijk als in "vis" en "vies". |